კანონპროექტის მიღება განპირობებულია იმ გარემოებით, რომ ქვეყანაში არ არსებობს ერთიანი სამართლებრივი ჩარჩო, რომელიც გავრცელდება საჯარო და კერძო თანამშრომლობის სფეროში შემავალ პროექტებზე. ამასთან საჯარო და კერძო თანამშრომლობის პროექტებისადმი ინსტიტუციური მიდგომები განსხვავებულია, რაც არ შეესაბამება საუკეთესო საერთაშორისო პრაქტიკას. ეკონომიკის განვითარებასთან ერთად იზრდება საზოგადოების მოთხოვნა ხარისხიანი საზოგადოებრივი ინფრასტრუქტურის ან/და მომსახურების მიწოდებაზე, რისი უზრუნველყოფის ოპტიმალური მექანიზმია კერძო სექტორის მონაწილეობის ზრდა საზოგადოებრივი ინფრასტრუქტურის შექმნასა და მომსახურების გაწევის პროცესში. შესაბამისი სამართლებრივი და ინსტიტუციონალური ჩარჩოს არ არსებობის პირობებში, საჯარო და კერძო თანამშრომლობის პროექტების განხორციელება სახელმწიფოს მხრიდან შესაძლოა მნიშვნელოვანი რისკების (ფისკალური, სამართლებრივი, პოლიტიკური და სხვა) მატარებელი იყოს. საჯარო და კერძო თანამშრომლობის პროექტის სპეციფიკურობიდან გამომდინარე, კერძო პარტნიორისთვის (ინვესტორისთვის), ასევე მნიშვნელოვანია სამართლებრივი ჩარჩოს არსებობა, რომლის ფარგლებშიც, მას მოუწევს ოპერირება, შეუქმნის პროგნოზირებადობის განცდას და მისცემს საშუალებას განსაზღვროს საჯარო და კერძო თანამშრომლობის პროექტის ფარგლებში რა ტიპის სახელმწიფო მხარდაჭერა, გარანტიები თუ სამართლებრივი დაცვის მექანიზმები არსებობს.